domingo, 12 de agosto de 2012
2ª ARROUTADA EN XUNQUEIRA
Este ano tocoulle ao 12 de maio, para que un feixe de amigos puxeramos en marcha a 2ª Festa da Arroutada en Xunqueira. Despois da experiancia do ano pasado, alguns decidimos que pagaba a pena seguir dando caña para sorpresa de moitos.
A Festa da Arroutada naceu o ano pasado como resposta a inanicion municipal que se produce en este Concello perto de Ourense, as beiras do rio Arnoia, e no centro dunha bisbarra chea de trazos etnograficos que darian para encher varios volumenes do libro gordo de Petete.
O caso e xuntar a toda a xente que o desexe arredor dunha boa enchenta de comida e bebida, bon ambiente, moitas risas, e moitos nervios ao mesmo tempo...pero sobretodo bon Rock&Roll. Rock&Roll Arroutado.
E como sempre e manda a tradición, as trabas empezaron cedo. Nunha entrevista persoal co Alcalde de Xunqueira, dous dias antes da Festa, expuxenlle o inaudito feito de que sempre puxera problemas a un acto que poñia o nome de Xunqueira en boca de todo o mundo.A resposta foi a de sempre, ainda que non o dixo abertamente: si non o fago eu non hai festa. E como sempre houbo que recurrir a ameaza de levalo aos Xulgados. Diante desta verba, o Gavilanes ( é decir, o Alcalde) poñenselle de garabata e ao final tén que achantar e permitir a Festa; eso si, non vaiades a pensar que sale de gratís: o unico que pon o Concello é o lugar , é decir o recinto das escolas vellas, pero este ano con unha novidade: fianza de 300€ por posibeis danos no recinto. Que por certo, a día de hoxe ainda non devolveu, e estou a falar do dia 12 de agosto, tres meses xustos despois da Festa.
Pero imos a Festa, que si que pagou a pena. Tempo espectacular, sol e mais sol nun día precioso, no que pouco a pouco ian chegando os musicos, tecnicos, persoal de axuda...dando ambiente a unha Xunqueira que está vez os recibia cos brazos abertos.
Para á ocasion e sufragar os gastos, puxeronse a venda camisetas co motivo da festa, asi como unhas rifas para o sorteo de un Notebook, que por certo foi para as terras de Valdoviño. De Valdoviño viñan os que xa son caseque de Xunqueira: os Crazy Ponys claro. E de perto dali , de Pontedeume en concreto, chegaron os Debosses, para brindarnos unha chea de temas do Boss e pechar o noite rockeira..
Polo medio, unha excelente exposición fotografica da vellas imaxes de Xunqueira, onde se recoñecian a personaxes de toda a vida do pobo e que tivo unha magnifica aceptación. Exposicion preparada por Montse, Xose Lois, Ricardo, Rafa e moitos mais que puxeron a punto todo o que tiña que ser.
Nas barras de bebidas, Vanessa e mais Juan Carlos éran os amos do cotarro; nos fogons, Tono de Requeixiño tiña todo baixa a sua tutela e para servir as viandas estaban toda a familia Lamas ao completo: Elen, Jorge, Vera, Eloi e Alicia, que deixou o seu posto de artesania feita a man para axudar en todo.
Unha sorpresa mais: Isa e Nino, dende Mallorca, alongaron un día mais a súa estancia en Galicia para achegarse a Xunqueira e disfrutar da festa. Un detalle que nos quixemos corresponder co mellor acollemento e ledicia que poidemos.
As cinco do serán tocaballe ó turno os mais pequechos para disfrutar no Adro da Eirexa dos xogos, musica, pintura e unha merenda que congregou a moitisimos pequerrechos e as súas naís e pais ao mesmo tempo.
Do lugar de celebración non imos decir nada: como sempre espectacular. Coido que dentro de unhos anos seran os musicos os que paguen por tocar no vello recinto das Escolas Vellas, porque o sitio , a acustica, e as vellas pedras milenarias asi o merecen...jajaja, por suposto é de coña.
Antes de dar os premios aos Arroutados do ano, subiu ao escenario Manuel,neto do "Grandisimo" e do "Zopa", que acompañado por algún dos Ponys e unha guitarra electrica deunos unha versión do "Smell Like Teen Spirit" de Nirvana, vibrabnte e sen deixarse levar polos nervios...non como o seu tio que non se atreveu a subir ao escenario.
Despois de dar os premios Arroutados do Ano (o colectivo foi para a Coral de Xunqueira, que deu mostras do seu poderio interpretando tres temas na entrega do premio; e a Don Elixio Rivas, pola sua inxente laboura a prol da defensa da cultura galega e limiana en particular), pasouse a cea popular: moitisima xente non a quixo perder , de tal xeito que o churrasco non chegou a nada, os mexillons desapareceron por encanto e o pan chagou caseque ao remate...pero todo quedou en nada cando a medianoite apareceu a maxica Bica de Montse e o preciado "chiculate" para mollar en el.
Rochi Novoa subeu ao escenario para deleitarnos con un recital de poesia propia misturado con musica e imaxes para deleite dos seus seguidores; seguidores que aguantaron a pé de escenario cando enfilou un show monologuista que pergueñou ela soliña.
E despois chegou a tormenta electrica: Os Crazy Ponys deixaron exhaustos a todos os presentes coas suas versions de Neil Young...e os Debosses tomaron o relevo en unhas condicións que non éran as mellores para un concerto, pero que foron quen de poñer a bailar a todo Deus nun show que se alongou mais ala das catro da mañan.
Caseque que éra día cando algun xa fora ao pilón; outro confundiu a fonte do San Roque coas ondas de Valdoviño, e algun mais deu mostras de ser membro dunha banda de Rock&Roll xa dentro do Hotel...pero esto queda para o segredo de sumario.
A 2ª Festa da Arroutada terá a súa continuidade no ano 2014...diga o que diga o Gavilanes.
A Festa da Arroutada naceu o ano pasado como resposta a inanicion municipal que se produce en este Concello perto de Ourense, as beiras do rio Arnoia, e no centro dunha bisbarra chea de trazos etnograficos que darian para encher varios volumenes do libro gordo de Petete.
O caso e xuntar a toda a xente que o desexe arredor dunha boa enchenta de comida e bebida, bon ambiente, moitas risas, e moitos nervios ao mesmo tempo...pero sobretodo bon Rock&Roll. Rock&Roll Arroutado.
E como sempre e manda a tradición, as trabas empezaron cedo. Nunha entrevista persoal co Alcalde de Xunqueira, dous dias antes da Festa, expuxenlle o inaudito feito de que sempre puxera problemas a un acto que poñia o nome de Xunqueira en boca de todo o mundo.A resposta foi a de sempre, ainda que non o dixo abertamente: si non o fago eu non hai festa. E como sempre houbo que recurrir a ameaza de levalo aos Xulgados. Diante desta verba, o Gavilanes ( é decir, o Alcalde) poñenselle de garabata e ao final tén que achantar e permitir a Festa; eso si, non vaiades a pensar que sale de gratís: o unico que pon o Concello é o lugar , é decir o recinto das escolas vellas, pero este ano con unha novidade: fianza de 300€ por posibeis danos no recinto. Que por certo, a día de hoxe ainda non devolveu, e estou a falar do dia 12 de agosto, tres meses xustos despois da Festa.
Pero imos a Festa, que si que pagou a pena. Tempo espectacular, sol e mais sol nun día precioso, no que pouco a pouco ian chegando os musicos, tecnicos, persoal de axuda...dando ambiente a unha Xunqueira que está vez os recibia cos brazos abertos.
Para á ocasion e sufragar os gastos, puxeronse a venda camisetas co motivo da festa, asi como unhas rifas para o sorteo de un Notebook, que por certo foi para as terras de Valdoviño. De Valdoviño viñan os que xa son caseque de Xunqueira: os Crazy Ponys claro. E de perto dali , de Pontedeume en concreto, chegaron os Debosses, para brindarnos unha chea de temas do Boss e pechar o noite rockeira..
Polo medio, unha excelente exposición fotografica da vellas imaxes de Xunqueira, onde se recoñecian a personaxes de toda a vida do pobo e que tivo unha magnifica aceptación. Exposicion preparada por Montse, Xose Lois, Ricardo, Rafa e moitos mais que puxeron a punto todo o que tiña que ser.
Nas barras de bebidas, Vanessa e mais Juan Carlos éran os amos do cotarro; nos fogons, Tono de Requeixiño tiña todo baixa a sua tutela e para servir as viandas estaban toda a familia Lamas ao completo: Elen, Jorge, Vera, Eloi e Alicia, que deixou o seu posto de artesania feita a man para axudar en todo.
Unha sorpresa mais: Isa e Nino, dende Mallorca, alongaron un día mais a súa estancia en Galicia para achegarse a Xunqueira e disfrutar da festa. Un detalle que nos quixemos corresponder co mellor acollemento e ledicia que poidemos.
As cinco do serán tocaballe ó turno os mais pequechos para disfrutar no Adro da Eirexa dos xogos, musica, pintura e unha merenda que congregou a moitisimos pequerrechos e as súas naís e pais ao mesmo tempo.
Do lugar de celebración non imos decir nada: como sempre espectacular. Coido que dentro de unhos anos seran os musicos os que paguen por tocar no vello recinto das Escolas Vellas, porque o sitio , a acustica, e as vellas pedras milenarias asi o merecen...jajaja, por suposto é de coña.
Antes de dar os premios aos Arroutados do ano, subiu ao escenario Manuel,neto do "Grandisimo" e do "Zopa", que acompañado por algún dos Ponys e unha guitarra electrica deunos unha versión do "Smell Like Teen Spirit" de Nirvana, vibrabnte e sen deixarse levar polos nervios...non como o seu tio que non se atreveu a subir ao escenario.
Despois de dar os premios Arroutados do Ano (o colectivo foi para a Coral de Xunqueira, que deu mostras do seu poderio interpretando tres temas na entrega do premio; e a Don Elixio Rivas, pola sua inxente laboura a prol da defensa da cultura galega e limiana en particular), pasouse a cea popular: moitisima xente non a quixo perder , de tal xeito que o churrasco non chegou a nada, os mexillons desapareceron por encanto e o pan chagou caseque ao remate...pero todo quedou en nada cando a medianoite apareceu a maxica Bica de Montse e o preciado "chiculate" para mollar en el.
Rochi Novoa subeu ao escenario para deleitarnos con un recital de poesia propia misturado con musica e imaxes para deleite dos seus seguidores; seguidores que aguantaron a pé de escenario cando enfilou un show monologuista que pergueñou ela soliña.
E despois chegou a tormenta electrica: Os Crazy Ponys deixaron exhaustos a todos os presentes coas suas versions de Neil Young...e os Debosses tomaron o relevo en unhas condicións que non éran as mellores para un concerto, pero que foron quen de poñer a bailar a todo Deus nun show que se alongou mais ala das catro da mañan.
Caseque que éra día cando algun xa fora ao pilón; outro confundiu a fonte do San Roque coas ondas de Valdoviño, e algun mais deu mostras de ser membro dunha banda de Rock&Roll xa dentro do Hotel...pero esto queda para o segredo de sumario.
A 2ª Festa da Arroutada terá a súa continuidade no ano 2014...diga o que diga o Gavilanes.
TOLERIAS
A veces facemos tolerias que non veñen a conto. Na meirande parte dos casos as tolerias fanse por amor ou amizade, ainda que alguns fan tolerias por diñeiro sen saber que nin son tolerias nin farrapos de gaitas; en ese caso normalmente é por egoismo ou por non saber onde se situa cada quen. 
Pois unha de esas tolerias foi a que fixen onte..E estou a falar do dia 10 de maio. Mentres estabamos en Xunqueira a poñer a punto os ultimos detalles da 2ª Arroutada, a ultima hora deume pola toleria e ala que me plantei no Forum de Culleredo.Eran 200 kms por diante, pero ... 
Pero mereceu a pena porque a causa éra doble:por unha banda, e a mais importante, Nino e Isa cumplian 30 anos xuntos. Nino e Isa son unha parella de Mallorca ainda que proveñen de distintos lugares pero fixeron da illa balear o seu refuxio.E nada mellor que celebrar eses 30 anos collendo un avion e plantandose en Santiago para a continuacion ancamiñarse hacia o FORUM CELTICUM, de Culleredo onde na noite de onte se plantaron tamén os nosos amigos de Valdoviño, é decir, os Crazy Pony's. E en esa estamos, porque o lugar é mitico e ali congregaronse mogollon de musicos para escoitar por primeira vez a mellor banda tributo a Neil Young que existe en estos momentos por estas terras. Tamén estaba o noso vello amigo Alberto , de Zuma, xunto con outros membros da xa caseque extinta banda coruñesa; Gonzalo Mecha non podia fallar e ali estaba, pero como dixo Ricardo, eso non é novo en Mecha, xa que é un asiduo do Forum de todos os xoves. 
No canto da actuación: que dicer? Podese sinalar que en estes intres os Pony's, son como un chamada E.U.R.(asi se chaman agora as empresas electricas EMPRESAS DE ULTIMO RECURSO), pero en troques estes non timan como fan as electricas. Ofrecen un espectaculo electrico puro, desbordando forza, ganas e actitude como ninguen.Electricide pura e dura agas os catro temas acusticos que serviron para dar un respiro e volver de novo a galopar a ritmo de temas como "Powerdfinfer" (clavado, amigos, o mesmo Neil estaria orgulloso deles), "Love to Burn", "Like a Hurricane"(insistentemente pedida por Miguel Hernandez dos Siniestro Total) e pechando co clasico Keep on Rocking.... Isa non daba creto ao que escoitaba dende o escenario e non era para menos, pois os Crazy Pony's van camiño de converterse en toda unha lenda. 
DE NOVO EN RUTA
Fai caseque 5 meses que non tocaba este blog. Causas personais fixeron que non tivera nin tempo nin ganas de achegarme a este recuncho onde se manifestan as ilusions, as creencias, as simpatias e os feitos que nos arrodean dia a dia.
En este tempo todos sabemos que ocurriron moitas cousas: o "malpaís" ( os que moitos chaman "Egpaña") non se sabe nin onde está, nin onde anda, nin si se lle espera; eso si, os mesmos de sempre chupando a conta dos demais, os que todos os días se erguen coa ilusion de un posto de traballo que de de comer aso seus fillos; sindicalistas no carcere, e banqueiros e politicos vivindo do sangue de todos nós. Un país de pandereta no que "somos log mejore" no canto do circo que temos que apandar. Pero na nosa terra, e en moitas outras tamén, hai un dito: "A todo porco lle chega o seu San Martiño", asi que tomen nota porque o choio non lles vai durar moito.
No apartado estrictamente que nos interesa, é decir, o musical, moitos acontecementos ocurriron en estes cinco meses. Cronoloxicamente poderiamos empezar pola actuación dos Crazy Ponys no Forum Celtico de Culleredo, ala polo 10 de maio; pero de esto xa tiña unha pequena cronica en borrador que publicarei proximamente. Dous dias despois tocoulle o turno a 2ª Arroutada de Xunqueira, da que tamén falaremos en exclusiva...pero o mais importante ocurriria a primeiros de xullo en Torredembarra, onde un feixe de Rusties de todo o mundo nos xuntamos por 3ª vez no Rust Fest, e do que hai grandes reportaxes de todos os asistentes a esta cita que xa vai de converterse en todo un clasico para os amantes da musica do Tio Neil.
Do Tio, que decir? Siguenos a sorprender a sua forza e tesón. En estes intres embarcado nunha xira cos seus Crazy Ponys polos USA, con duas datas para sinalar no calendario: 29 de Setembro no Central Park de Nova Iorke, actuación gratuita por medio dunha organizacón de loita contra a pobreza global; e o 27 de Novembro no Madison Square Garden da mesma cidade, tendo como teloneira a Patti Smith. Duas datas, que si non se anuncia xira por Europa para este ano ou o que ven, mirarei de estar en algunha delas...i é que ver a Neil no Madison ten que ser a de Deus.
Asi pois retomamos a actividade ata onde se poida, que tampouco é cousa de estar colgado todo o día do ordeñador. O mundo e a vida tamén xiran arredor de outros aspectos cotians que ben valen a pena, pero tentaremos estar ao pé do cañon como fixemos ata fai un tempo para, sobretodo, aportar o pouco que un pode aportar no que é o circo do Rock&Roll.
Benvidos de novo a tod@s.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)